Land & Volk

Vanaf zijn zestiende fotografeert Игорь Мухин (1961). Met een Смена-8М. Dus wanneer hij in de jaren 80 onder kunstenaars en muzikanten is, heeft hij een geoefend oog – en een betere camera. Mukhin (soms Moukhin) ziet grote veranderingen, en begint ze vast te leggen.

Vroeg wees geworden werd Sergei Lobovikov (= Сергей Лобовиков, 1870-1941) op zijn veertiende van een dorp naar de provinciestad Vyatka gestuurd (nu Kirov), waar hij later ereburger van zou worden. Het was de bedoeling dat hij werd opgeleid tot verkoper en fotograaf. De rest is geschiedenis, die je vooral moet zien (verkoper werd het niet).

Nadat de Sovjet-Unie uiteenviel (1991) maakte Alexey Titarenko (1962) in thuisstad Sint-Petersburg zijn misschien wel beste foto’s. Ten minste veel van zijn bekendste, te vinden in o.a. City of Shadows (Город теней). Er viel ook veel te registreren, maar Titarenko deed meer dan dat.

Fotograaf, model en auteur, met een verleden dat zo’n loopbaan niet direct waarschijnlijk maakte. Portret van Gosha Bergal (Гоша Бергал) op Zen Yandex, en van recent in Paws for thought: a heartwarming photo diary about a rescue dog and his owner (The Calvert Journal, 2020). Over hoe een knieblessure en een hond tot nieuwe wegen leidden.

Getypeerd als (en zie vooral) The photographer using an iPhone to document life on the margins of Russian society (rferl, 2020) en Photographer Documents the Gritty Streets of Russia With an iPhone (My Modern Met, 2018). Foto’s ook te zien in een collage (4 m) hieronder, iets vergelijkbaars maar dan langer (13 m) in Dmitry Markov – Дмитрий Марков #Черновик (Arthur Erhan, 2018).

Weinig kleur te zien of nodig in het werk van fotograaf Aleksey Myakishev (Алексей Мякишев). Geboren (1971) in Kirov (of Киров), tot 1934 Vyatka en soms nog zo genoemd. Vyatka is ook de naam van een van Myakishevs bekendste projecten, de fotoserie (2014) waarin hij mensen en leven van zijn geboortestreek vastlegde.