Kijk, dit is helemaal niet moeilijk. Gebieden (bevelen, gelasten) met gebiedende wijs. Ook wel imperatief, van imperare = bevelen. Met deze повелительное наклонение kun je ook beleefd zijn: je drukt er dan een wens, verzoek of advies mee uit.

Eerst de regels leren (jaaaaren werk), dan een Rus horen praten in het echt, en er geen ene *^&% van begrijpen (zomaar een voorbeeld). Theorie is altijd net wat anders dan praktijk, en soms zijn de verschillen groot.

Zoals gesteld (hier), meestal is niet moeilijk te bepalen of een woord mannelijk, vrouwelijk of onzijdig is. Het wordt alleen een beetje ingewikkeld als het eindigt op het zachte teken, de мягкий знак of ь, en zulke woorden zijn er veel. Alvast handig is dit: ze zijn nooit onzijdig. Voor wat de rest betreft – mannelijk of vrouwelijk –, deze regels wijzen je de weg.

De eerste naamval (nominatief, именительный падеж) krijg je min of meer cadeau. Zoals een woord in het woordenboek staat, zo staat het ook al in de eerste naamval. ‘Nominatief’ komt niet voor niets van nominare (benoemen), en in именительный herken je wellicht имя en dat is naam.

Vragen stellen is niet moeilijk in het Russisch. Het enige verschil tussen vraag en mededeling kan de toon zijn. Ivan gaat naar de universiteit: Иван идёт в университет. Het enige wat nodig is om van dat bericht een vraag te maken is een vragende toon als je spreekt, en een vraagteken bij schrijven of tikken.

De letter ё is de panda van het Russische alfabet. Ervan uitgaand dat de panda balanceert op de rand van uitsterven en daarom speciale aandacht nodig heeft. De panda krijgt aandacht genoeg, ondertussen dreigt de letter ё een stille dood te sterven.

Kennis die je hebben wil: het werkwoord ‘hebben’ bestaat eigenlijk niet in het Russisch. Natuurlijk zijn er manieren om bezit uit te drukken, maar dat gebeurt net wat anders dan in veel andere talen. Enigszins indirect. Minder hebberig. Of: iets lyrischer.