Van eerder (2017) en coronavrij is de analyse door Anna Cher (Russian from the Heart) van een kort fragment uit een tv-interview. Poetin over sociale media en het daar gebruikelijke opereren onder pseudoniem.
Met een vragenstelster die ook zou kunnen werken voor de schoolkrant, en een wel erg bewonderende jongensblik. Anna leidt in met: ‘an interview with a person about whom everyone seems to have an opinion, positive or negative’. Om te besluiten met: ‘and we will refrain from any political comments.’
Video mag helaas niet ingeplakt – ook daarop geen commentaar. Te bekijken op YouTube. Transcriptie en een aanzet tot vertaling hieronder.
Russian listening practice: Интервью с Владимиром Путиным (interview met Vladimir Poetin)
(Anna Cher: Russian from the Heart, 2017, 18 m)
У меня тяжёлый рабочий день заканчивается так поздно, что мне уже не до Инстаграма. Я думаю, как бы мне быстрее до койки добраться, до постели. Поэтому, если б честно, то сотрудники моего аппарата, администрация, конечно очень активно используют Интернет во всех его ипостасях. Но я лично практически этим не пользуюсь.
Если бы вы пользовались, какой бы ник вы бы себе выбрали? Потому что миллион эккаунтов, которые называются «Владимир Путин», «Real Владимир Путин»…
Я знаю, что всяких… полно всякий эккаунтов где-то около пяти тыщ, по-моему. Я не имею ни к одному из них никакого отношения. Так, чтобы вам и другим пользователям было понятно. То, что там пишут от моего имени – это не я. Я надеюсь, ничего дурного они там не пишут. Но, во всяком случае, это не я. Это первое.
Второе, что касается ников. Это же псевдоним. Я, как вы знаете, начинал свою работу в органах внешней разведки. Я тогда пользовался иногда, в силу необходимости технологической, псевдонимами.
Но сейчас для меня пользоваться псевдонимом – это просто нелепо. Никакого ника я бы, конечно, себе выбирать не стал. Я бы просто под своим собственным именем. Кстати говоря, на мой взгляд, это нормально было бы для всех. А чё прятаться за каким-то псевдонимом? Я в разведшколе учился когда, у меня был псевдоним Платов. Но у всех были псевдонимы, потому что работа такая, которая предполагает определённый уровень конспирации.
Но здесь-то зачем? От чего прятаться-то? Мне кажется, что наоборот, если человек делает что-то достойное, интересное, то чем он может гордиться. Наоборот, надо сказать, кому это принадлежит.
Vertaling
Mijn zware werkdag eindigt zo laat, dat ik geen zin meer heb in Instagram. Ik denk: hoe kom ik sneller bij mijn mand, in bed. Daarom, eerlijk gezegd, de medewerkers van mijn staf, de administratie, gebruiken internet natuurlijk zeer actief in al zijn vormen. Maar ik persoonlijk gebruik het praktisch niet.
Als u het zou gebruiken, welke nick(naam) zou u voor uzelf kiezen? Want er zijn een miljoen accounts genaamd ‘Vladimir Poetin’, ‘Real Vladimir Poetin’…
Ik weet dat er allerlei… ik geloof rond de vijfduizend accounts zijn. Ik heb met geen enkele daarvan iets te maken. Opdat u en andere gebruikers dat begrijpen. Wat zij schrijven namens mij – dat ben ik niet. Ik hoop dat ze daar niets slechts schrijven. Maar in elk geval, ik ben het niet. Dat ten eerste.
Ten tweede, wat nicknames betreft. Dat zijn pseudoniemen. Zoals u weet, begon ik mijn werk bij de buitenlandse inlichtingendienst. Ik gebruikte toen soms, uit technische noodzaak, pseudoniemen.
Maar nu zou het gebruik van een pseudoniem voor mij gewoon idioot zijn. Natuurlijk zou ik geen enkele nickname voor mezelf kiezen. Ik zou gewoon mijn eigen naam gebruiken. Trouwens, volgens mij zou dat voor iedereen normaal zijn. Wat valt er te verbergen achter zo’n pseudoniem? Toen ik studeerde aan de inlichtingenschool, had ik het pseudoniem Platov. Maar iedereen had pseudoniemen, omdat het werk van dien aard is dat een bepaald niveau van geheimhouding vereist is.
Maar hier, waarom? Wat valt er te verbergen? Mij lijkt, integendeel, als iemand iets waardigs, interessants doet, dan mag hij trots zijn. Dan moet je zeggen aan wie het toebehoort.
Meer
